Een eerste tatoeagelaten zetten: van spanning naar trots.
Vlinders in mijn buik, hartkloppingen, en een spanning die ik maar moeilijk kan negeren… Voelt bijna alsof ik weer een kind ben!
Maar ja, zo’n eerste tatoeage, daar komt heel wat bij kijken.
Mijn hoofd zit vol vragen:
* Hoe gaat het precies in zijn werk?
* Hoelang duurt het?
* Moet ik de hele tijd stil blijven zitten?
* Hoe voelt het?
* Doet het pijn?
* Gaat het bloeden?
Ondanks alle zenuwen weet ik het zeker: ik wil deze tatoeage!
Ik heb lang nagedacht over het ontwerp, verschillende ideeën bekeken, en nu voelt het gewoon helemaal goed.
De plaats is precies wat ik in gedachten had, en ik kan bijna niet wachten tot ik die eerste lijnen op mijn huid zie verschijnen.
Toch voel ik me gespannen, alsof ik aanstelleritus heb.
Koude handen, mijn tenen gekromd in mijn schoenen…
Wat ben ik eigenlijk aan het doen?
“Het zal vast wel meevallen,” denk ik.
En nee, doodgaan ga ik er niet aan, toch?
En dan is het moment daar.
Mijn huid is geschoren, gedesinfecteerd, en het ontwerp zit op zijn plek.
Alles staat klaar; het is tijd om te beginnen.
Oooooh… Is dat alles?
Ik voel het zeker, en op sommige plekken is het even pittig, maar gelukkig is het draaglijk. De eerste paar minuten zijn het lastigst, daarna gaat het verrassend vlot.
Voor ik het weet is mijn tatoeage klaar, en in mijn hoofd zie ik al mijn volgende ontwerp!
Het lijkt wel verslavend.
Ik wil er nog één!
Misschien uitbreiden, zoals op die foto die ik zag — het eerste stukje begon op het been en breidde zich later uit naar de voet.
——————————————————————-
Hebben jullie dat ook weleens meegemaakt?
Al die spanning en dan valt het achteraf enorm mee?
Veel klanten voelen hetzelfde: nerveus voor hun eerste tattoo, maar het valt vaak reuze mee.
En dan meteen dat enthousiasme voor een volgende tatoeage!
Herkenbaar? Deel je ervaring!